Wyrwanie nerwu przeponowego.

Michalski zwraca uwagę, że wyrwanie nerwu przeponowego wywołując porażenie najpotężniejszego mięśnia oddechowego, jakim jest przepona, wybitnie osłabia uraz oddechowy chorego płuca statyczny i dynamiczny podczas oddychania, a zwłaszcza kaszlu. Działanie jest szczególnie korzystne w tych przypadkach, w których przepona po zabiegu unosi się podczas wdechu ku górze i przez to chroni przed urazem oddechowym poniekąd także płat górny. W tym działaniu Morelli dopatruje się przyczyn skuteczności wyrwania nerwu przeponowego w przypadkach zmian gruźliczych w górnym płacie. Gdy więc odma opłucna osłaniając chore płuco powietrzem jakby poduszeczką gumową działa skutecznie przez całkowite zniesienie urazu oddechowego statycznego i dynamicznego, to znaczenie wyrwania nerwu przeponowego polega na ograniczeniu urazu oddechowego, zależnym od porażenia przepony i jej unoszenia się podczas wdechu. Korzystny i szybki skutek leczenia gruźlicy płuc wyrwaniem nerwu przeponowego, uzyskany w początkowym okresie stosowania tego zabiegu, spowodował szerokie jego rozpowszechnienie.Zaczęto polecać go nawet jako zabieg poprzedzający odmę opłucną leczniczą, twierdząc, że przy takim postępowaniu wybitnie zmniejsza się częstość powikłania odmy zapaleniem opłucnej, skraca się czas leczenia i osiąga się szybsze i lepsze rozszerzenie się uciśniętego płuca po ukończeniu leczenia. W miarę jednak nagromadzania się materiału klinicznego i spostrzegania dalszego losu chorych na gruźlicę płuc, leczonych wyrwaniem nerwu przeponowego, początkowy zapał do tego zabiegu znacznie się zmniejszył. Gdy Bronisław Łepkowski uzyskał wyniki pomyślne w warunkach leczenia sanatoryjnego w 56, 25% przypadków, to Zdzisław Szczepański analizując 110 przypadków, leczonych wyrwaniem nerwu przeponowego w Uzdrowisku Miejskim dla chorych na płuca w Otwocku w okresie od r. 1927 do 1936 i spostrzeganych przez niego od przeszło pół roku od lat 10, dochodzi do wniosku, że poprawę uzyskano mniej więcej w 30%, zdolność do pracy w 15%, wyleczenie kliniczne w 7%. Feliks Oszkiel na 103 chorych, poddanych wyrwaniu nerwu przeponowego w Domu Zdrowia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Michalinie, których obserwacja wynosiła od jednego roku do 5 lat, spostrzegał zgon 59% (61 przypadków), postępujące pogorszenie w 21,4% (22 przypadki), poprawę z utrzymywaniem się prątków gruźlicy, w plwocinie, w 8% (8 przypadków) i poprawę bez prątków w plwocinie w 11,6% (12 przypadków). Ch. Bergenbaum na 81 przypadków, spostrzeganych od 2 miesięcy do 5 lat w Sanatorium Marpe w Otwocku, uzyskał w 14% wyleczenie kliniczne (trwałe zniknięcie jam i prątków oraz powrót zdolności do. pracy), w 10% – poprawę stanu ogólnego z częściową zdolnością do pracy i zniknięciem prątków przy utrzymującej się jamie, w 13% – nieznaczną poprawą ogólnego stanu przy utrzymującej się jamie i prątkach w plwocinie, w 39,5% poprawy nie było; 12.% chorych zmarło; los 12,5% chorych operowanych jest nieznany. Rist oblicza odsetek wyników pomyślnych przy leczeniu gruźlicy płuc wyrwaniem nerwu przeponowego na 13%, a Sauerbruch na 800 przypadków, spostrzeganych w ciągu 10 lat, stwierdza tylko- 2 niewątpliwe wyleczenia. [więcej w: koszt badania hcv, oddawanie krwi warunki, lekarz medycyny pracy warszawa centrum ]